De zwarte wolkjes in zijn achteruitkijkspiegel voorspelden niet veel goeds. Tim Monden sprong zijn trekker uit en zag het meteen: de hele onderkant van de pakkenpers stond in brand. ‘En toen was er geen houden meer aan’.
Op een zondagmiddag in Dinteloord was Tim Monden stro aan het persen op een perceel van een klant. ‘Met een pakkenpers: die raapt gras op en maakt er vierkante balen van voor dierenvoer. Ik had net het mechanisme gecontroleerd dat de touwtjes rond de balen legt en begon aan het volgende perceel. Toen ik de zwarte wolken zag, wist ik gelijk dat het foute boel was. Ik nam mijn brandblusser mee, maar het stro was veel te droog. Er was geen houden aan. Gelukkig zag een akkerbouwer het gebeuren: hij belde de brandweer en kwam samen met zijn vrouw helpen met brandblussers. Ik koppelde ondertussen mijn trekker af. De akkerbouwer stuurde vervolgens zijn zoon met mijn trekker naar hun bedrijf. Hij kwam terug met een trekker met een machine om de grond los te maken. Daarmee voorkwamen ze dat de hele akker zou verbranden. Maar goed ook, want het was al een flinke brand. Alleen het ijzerwerk van de pakkenpers bleef na het blussen over.’
Nog voordat Tim terug op het erf van Loonbedrijf Jos Monden was, wist Luyten al wat er aan de hand was. ‘Arko de Hoon belde mij meteen om te zeggen dat ze alles in gang gingen zetten. De volgende dag was Corné van Ginneken er al om alles te regelen met wat toen nog mijn werkgevers waren. Op woensdag stond er een nieuwe pers, op vrijdag was alles al geregeld met de verzekeringsagent. Echt super en het bevestigde voor mij wat ik eigenlijk al wist: op Luyten kun je rekenen. Dat neem ik dus mee, zeker nu ik zelf sinds dit jaar in het bedrijf zit.’ Dat was eigenlijk niet de bedoeling, het is puur toeval dat Tim dezelfde achternaam heeft als oprichters Jos en Rina Monden. ‘Ik ben ruim 13 jaar in dienst en was in het bedrijf altijd twee handen op een buik met de opvolger: Arjen Monden. Vijf jaar geleden werd hij ernstig ziek, waardoor hij lichamelijk niet meer in staat is om het bedrijf te runnen. Een enorme klap voor hem, zijn gezin en familie. Ook binnen het hechte team hebben we het er erg moeilijk mee gehad. Gelukkig nam Adriëtte, de zus van Arjen, zijn taken goed waar en wordt alles goed besproken met Arjen. Daardoor kunnen we nu als compagnons weer stappen zetten naar de toekomst.’
“Alleen het ijzerwerk van de pakkenpers bleef na het blussen over.”
De grootste uitdaging is daarbij het vinden van goed personeel. ‘We bieden onze klanten loonwerk van a tot z én voeren grondwerkopdrachten uit. Kwaliteit staat daarbij voorop en daar zoeken we de juiste mensen bij. Dat is in deze tijd niet zo eenvoudig. Daarom kijken we ook heel nadrukkelijk naar het halen van meer rentabiliteit uit de machines. En werken we heel hard met een fijn team aan onze groei. Arko van Luyten kijkt ook daarin mee, de service van Luyten gaat veel verder dan alleen verzekeringen. We zitten samen in een vriendengroep, maar dat is niet zijn drijfveer. Hij deelt graag zijn kennis en wil betrokken blijven bij zijn klanten. Hoeveel dat waard is, ervaar je pas als het echt nodig is. Het is een van de redenen waarom we nu verder kunnen en willen. Net zo goed voor Arjen als voor onszelf.’